Stoomlocomotief met tender BR 78

In 1911 ontworpen voor een sneller verloop van het passagiersverkeer op het eiland Rügen, ontstond met de T 18 in haar symmetrische constructie met drie gekoppelde wielstellen, twee draaistellen, grote voorraadreservoirs en een topsnelheid van 100 km/u in beide rijrichtingen een van de succesvolste Duitse tenderlocomotieven. Ze bezat een drijfwerk met twee cilinders aangedreven op stoom, met externe cilinders die horizontaal tussen de loopwielstellen van het voorste draaistel waren gemonteerd. De aandrijving vond plaats op het tweede koppelingswielstel en er was telkens zowel ervoor als erachter een tweeassig draaistel met 40 mm speling aan de zijkanten beschikbaar. De T 18 had een robuuste frame. Dankzij een verbeterde massabalans konden de lastige problemen die zich bij het prototype van 1912 nog voordeden bij snelheden hoger dan 60 km/u gereduceerd worden. Hierdoor werd de T 18 ondanks haar relatief geringe doorsnede van de koppelingswielen van 1.650 mm voor 100 km/u toegelaten. De DRG had tot 1927 in totaal 460 Pruisische (en replica's ervan) en 20 Württembergse T 18 als 78 001-282 en 351-528 aan haar bestand toegevoegd. In 1935 kwamen daar de Saar-machines (78 283-328) bij. Na de nationalisering van de Eutin-Lübecker Eisenbahn (ELE) in 1941 nam de DRG hun T 18 als 78 329 en 330 over. In de westelijke zone overleefden nog 420 machines het einde van de tweede wereldoorlog. Na de buitenbedrijfstelling van de locomotieven die in de oorlog beschadigd waren geraakt, voegde de DB tot 1 juli 1950 uiteindelijk 377 bedrijfsklare exemplaren aan haar boeken toe, plus nog 32 machines van de spoorwegen in Saarland. Omdat het te voorzien was dat de machines nog jarenlang nodig zouden zijn, besloot de DB om bekende gebreken aan te pakken en betere onderdelen te monteren. De uitrusting met een trek-duwtreinbesturing begon al in 1951, gezien de 78, die zowel vooruit als achteruit dezelfde topsnelheid haalde, gewoonweg voor dit bedrijfstype geknipt was. Tot eind 1967 werden meer dan 120 locomotieven met indirecte besturing omgebouwd met het oog op de trek-duwtreindienst, waarvan de zwaartepunten in de richtingen Hamburg, Hannover, Essen, Wuppertal, Frankfurt/Main en Saarbrücken waren te vinden. Pas in de herfst van 1967 kwam een einde aan het gebruik van de 78 als trek-duwtrein in het district van Hamburg. In 1968 was het bestand bij de DB tot ongeveer 50 locomotieven verschrompeld. De 78 246 werd op 31 december 1974 als laatste T 18 van de Bw Rottweil buiten dienst gesteld. Het bevindt zich momenteel in het Duitse stoomlocomotiefmuseum Neuenmarkt-Wirsberg. Bij de DR verlieten de laatste T 18 in het jaar 1972 de dienst. De 78 009 van het verkeersmuseum Dresden bleef als oudste T 18 behouden. De 78 468, die vele jaren lang in het museum was tentoongesteld en er ter illustratie van de Hamburgse geschiedenis diende, is op vandaag bedrijfsklaar.