Tenderlocomotief

Series 75.4, 75.10-11 (Badense VI c1-9) Op de bochtige en steile trajecten in Baden heeft het type VI b (latere DRG-serie 75.1-3) zich goed geweerd. De Badische Staatsbahn greep daarom bij de verdere ontwikkeling van dit type terug op de asindeling 1'C1', maar gaf de machine het nieuwe type VI c met een oververhitteraandrijving. De hogere toegestane belasting per as stond naast de inbouw van een oververhitter ook een grotere ketel toe, waardoor de prestaties en de snelheid van de nieuw loc nogmaals verhoogd konden worden. Vanuit dit gezichtspunt werd de wieldiameter vergroot van 1.480 mm op 1.600 mm en de afstand tussen de vaste assen van 3.400 op 4.000 mm. Hiermee was de snelste Länderbahn-1'C1'-tenderloc van Duitsland ontstaan. De eerste levering vond plaats in 1914 door de Maschinenbau-Gesellschaft Karlsruhe (MBG). Met zes volgende geleverde series konen tot 1917 in totaal 92 machines in dienst worden gesteld. Samen met her voorgangermodel VI b vormden ze zo'n 50 procent van het gehele actieve Badense locpark. In 1918 moesten na afloop van de oorlog 28 locs als herstelbetaling (Wapenstilstandlocs) afgegeven worden, 15 aan Frankrijk en 13 aan België. Omdat de VI c echter een voor bijna alle werkzaamheden inzetbare en zeer geslaagde constructie vormde, werden in de overgangstijd naar de Deutsche Reichsbahn (DRG) nog eens 43 machines bijbesteld. In totaal nam de DRG nog 107 exemplaren over als 75 401-494 (met openingen) en 75 1001-1023 evenals 1101-1120. Al snel maakten de VI c zich ook buiten Baden nuttig: eind jaren 20 belanddden 10 locs bij de Berlijnse S-Bahn, in 1935 gingen 38 locs naar Meclkenburg. Na de tweede wereldoorlog belandden nog 66 stuks bij de DB, die hoofdzakelijk werden ingezet in Freiburg, Offenburg, Radolfzell, Singen, Waldshut, Karlsruhe en Villingen. Met de 75 1118 werd pas in 1967 de laatste VI c buiten dienst gesteld. Tegenwoordig is dit de bedrijfsvaardige museumloc van de Ulmer Eisenbahnfreunde (UEF) en hij rijdt in het museumbedrijf tussen Amstetten en Gerstetten. Bij de DR waren na 1945 nog 29 locs aanwezig. Deze reden tot het einde van de jaren 60 in Haldensleben, Bautzen en Löbau.