Elektrische locomotief.

Over Schorten en Strijkijzers... Met de nieuwbouw sneltreinlocomotief E 10 was de DB na de aflossing van de stoomlocomotieven uitgerust voor de vlotte bediening van het eigen sneltreinnet. Voor het snelverkeer op het internationale TEE-net waren echter hogere snelheden vereist dan tot dusver gebruikelijk. Krauss-Maffei, Henschel en Siemens ontwikkelden in 1962 een hoogvermogenlocomotief, die een langere overbrenging, nieuwe draaistellen en een moderne aërodynamica kreeg. Het „strijkijzer“ op het front, de beklede buffers, de schorten onder de bufferbalken en de ventilatorband aan de zijkant optimaliseerden de vorm voor 160 km/h - en ze zagen er goed uit. Op korte termijn werd dit geslaagde design daarom ook voor de 150 nog op handen zijnde serielocs overgenomen, die daarna als serie E 10.3 gevoerd werden. De 31 hoogvermogenlocomotieven hebben zich voor de paradetreinen van de DB bewezen: „Rheingold“, „Rheinpfeil“, „Rheinblitz“, „Helvetia“ en andere. Elektrotechniek en mechaniek van de E 10.12 waren de technische basis voor de volgende generatie sneltreinlocs: de E 03.