Set melkwagens

Voor het melkverkeer en met name voor het vervoer van melkkannen werden ook in Beieren speciale goederenwagens gekocht. De spoorwegen vervoerden daarmee de melkkannen van de Beierse melkboeren die hun producten met een wagen of tractor naar het dichtsbijzijnde station brachten. De wagens liepen volgens dienstregeling mee in personentreinen, wat vroeger de snelste vorm van vervoer was van de bederfelijke melk naar de melkfabrieken in de stad. Kenmerkend voor de wagens was de lichte beschildering die in de zomer de temperaturen in het interieur binnen de grenzen moest houden. Een ander typerend kenmerk werd gevormd door aan elke kant de beide smalle tegen elkaar in lopende schuifdeuren. Omdat de wagen niet geladen werden met een heftruck of een steekwagen, volstonden smalle deuren. Voor het met de hand laden van de 40 l melkkannen zorgden een meereizende belader of plaatselijk personeel of zelfs de boer zelf. Binnenin dienden meerdere rekken voor het bewaren van de melkkannen. Door de beide deuren aan elke wagenkant kon het laden en lossen bij het korte oponthoud van de personentreinen vrij snel plaatsvinden. Verder was het mogelijk om de uit te laden melkkannen tijdens de rit te sorteren en bij een van de deuren klaar te zetten om te lossen. Omdat de melkwagens gewoonlijk meereden in personentreinen, beschikten ze over een luchtdrukrem van het type Westinghouse, elektrische leidingen en zelfs stoomverwarmingsleidingen. Daardoor konden de achter de melkwagens rijdende personenrijtuigen eveneens worden verwarmd. Om de melk tijdens de rit enigszins te koelen, zaten er spleten in de kopse houten wanden, zodat de wind tijdens het rijden door de wagens blies. Een verblijf in een melkwagen was daardoor een tochtige gebeurtenis.