Diesellocomotief.

De jonge Deutsche Bundesbahn hield zich in de jaren 1950 intensief met de aflossing van het omstandige stoombedrijf door andere tractiesoorten bezig. Ondertussen zouden de hoge kosten van de elektrificatie over het gehele gebied de toenmalige mogelijkheden te boven gaan. Daarom liet men ook voor de hoogwaardige sneltreindienst het oog vallen op sterke voertuigen die met dieseloverbrenging uitgevoerd waren. Voor kleinere en middelzware diesellocs stond de noodzakelijke techniek reeds ter beschikking. Maar intussen beheerste men ook voor krachtige motorvoertuigen de onderhoudsarme en rustig lopende aandrijftechniek met cardanassen. Bovendien hadden Daimler-Benz, MAN en Maybach in samenwerking met het Bundesbahn-Zentralamt in München een nieuw 12-cilinder-aggregaat met 1100 pk vermogen geconcipieerd. Voorts ontwikkelden Maybach en Voith een nieuwe vloeistofoverbrenging. Uit deze vooruitstrevende componenten werd bij Krauss-Maffei met deelname van de meeste West-Duitse locomotiefbouwfirma"s de succesvolle locomotief V 200.0 ontwikkeld. Diens twee aggregaten leverden samen 2200 pk bij een dienstgewicht van ongeveer 78 t. Een vergelijkbaar sterke stoomloc zou met tender ongeveer 160 t op de weegschaal gezet hebben. Het bewijs voor de buitengewoon hoge betrouwbaarheid en geschiktheid voor de praktijk van dit locomotiefikoon uit de jaren vijftig kan daarin gezien worden, dat een halve eeuw na hun aanschaf enkele exemplaren in het buitenland en bij particuliere spoorwegen nog dienst doen.