Stoomlocomotief serie 42

Zware goederentreinstoomlocomotief serie 42 In de Tweede Wereldoorlog stond al in 1941 een oorlogsstoomlocomotief met 18 t wielstelbelasting, met een ketel van de serie 44 en een onderstel van de serie 50 voor gebruik op trajecten in de Oostmark (Oostenrijk) en de bezette gebieden in Rusland ter discussie. Uit 20 projectvoorstellen voor de zogenaamde " derde oorlogsstoomlocomotief" (KDL 3) werden uiteindelijk twee voorstellen gunstig onthaald. Vervolgens moesten uit het als serie 42 aangeduide type bijna 8.000 machines (kort daarna tot 5.000 gereduceerd) worden gebouwd. Uiteindelijk legde de hoofdcommissie "Constructie" de volgende stukaantallen vast: 2.500 locomotieven met steunboutenketel en stavenframe, 1.150 locomotieven met Brotan-ketel en plaatframe, 650 locomotieven met Brotan-ketel en condenstender. De eerste twee machines werden in 1943 door Henschel geleverd met Brotan-ketel en droegen de nummers 42 0001 en 42 0002. De eerste locomotief met steunboutenketel werd in 1944 door Schwartzkopff gebouwd als 42 501. In tegenstelling tot de uit de serie 50 voorgaande oorlogslocomotieven betrof het bij de machines uit de serie 42 om een volledig nieuwe constructie. Aan de buitenkant bezaten zij de sobere stijl van de oorlogslocomotieven met gesloten machinistencabine en slechts één zijraam, eenvoudige Degenkolb-windleiplaten en voorloopwielen als schijfwielen uitgevoerd. Maar met de in de cilinderblok geïntegreerde lantaarns en de korte, naar de cilinders aflopende omloopplaat boden zij een markante aanblik. De opstelling en bekleding van de dom kwamen eveneens niet met het gebruikelijke beeld overeen. De oorspronkelijk voorziene stukaantallen werden door de oorlog niet allemaal uitgevoerd. In totaal leverde de industrie 865 van deze machines, die 80 km/u snelheid haalden en ongeveer 1.800 pk sterk waren. Door replica's na de Tweede Wereldoorlog in Polen en Wenen-Floridsdorf groeide het stukaantal uiteindelijk aan tot 1.063 machines. In de Westzone waren er nog 701 locomotieven aanwezig, waarvan vele absoluut niet klaar voor gebruik waren. De DB ontdeed zich behoorlijk snel van deze machines. De laatste werd op 27 maart 1956 buiten dienst gesteld. Maar met de integratie van Saarland in 1957 kwamen er opnieuw toestellen van de serie 42 in het DB-bestand. Ze werden tot oktober 1962 in de regio Saarbrücken meestal ingezet om ertstreinen te trekken en in de zware rangeerdienst. In het buurland Luxemburg rijdt op vandaag nog de 5519 (gepland als 42 2718, gebouwd in 1948 in Wenen-Floridsdorf) als laatste operationele exemplaar van deze serie voor speciale ritten met stoomaandrijving.