Stoomlocomotief type 94.5-17

Naast de alom bekende personentreinlocomotief P 8 (serie 38.10) boekte de Königlich Preußische Staatseisenbahn aan het begin van de 20e eeuw met de T 16 resp. T 16.1 ook veel succes bij de zware tenderlocomotieven. Tussen 1906 en 1924 werden maar liefst 1591 exemplaren van dit vijfvoudig gekoppelde locomotieftype in gebruik genomen. Met een topsnelheid van 60 km/h en een vermogen van meer dan 1000 pk was vooral de T 16.1 een ideaal trekpaard voor de steile zijlijnen en voor het manoeuvreren op grote rangeerstations. De 94 539 kwam in 1913 als een van de eerste exemplaren van de versterkte serie T 16.1 uit de fabriek, de Wildauer Berliner Maschinenbau-Aktiengesellschaft (voorheen L. Schwartzkopff). In het nummerschema van de Reichsbahn kreeg de loc, met in aanvang standplaats Kassel, in 1925 het bedrijfsnummer 94 539. Later verhuisde de machine naar de directie Stuttgart, met standplaats Heilbronn, waar hij – voorzien van een tegendrukrem – onder andere op de Kochertalbahn Waldenburg – Künzelsau – Forchtenberg werd ingezet. Daar werd hij op 13 september 1944 getroffen door het noodlot. Bij een aanval door laagvliegende vliegtuigen kreeg de loc een voltreffer, waarbij de ketel werd verwoest. Hij werd daarna echter weer gerepareerd en dook - zonder tegendrukrem - in 1949 op bij opstelterrein Offenburg. Voortaan werkte de 94 539 als vlijtige rangeerloc voor de rangeerstations Offenburg en Mannheim. In de late jaren '50 kreeg hij zelfs nog rangeerradio. Zijn laatste jaren bracht hij door bij opstelterrein Mannheim. Het DB-omnummerschema van 1968 reserveerde voor de inmiddels 55 jaar oude machine nog EDV-nummer 094 539-4. Dit moderne tijdperk zou de trotse 94.5 echter niet meer meemaken, hij werd voordien uit dienst genomen. Bij opstelterrein Mannheim kwam de inzet van serie 94.5 ten einde in juli 1969 en zo'n vijf jaar later werden de laatste vijf exemplaren van de T 16.1 van de DB uit het bestand verwijderd. Overigens nagenoeg tegelijkertijd met de laatste locs van de serie P 8 (38.10).