Elektrische locomotief.

De draaistroompionier. De serie 120 markeert de technologische kentering naar draaistroomaandrijvingen. Dit principe belooft compacte, in hoge mate slijtagearm werkende motoren zonder collectoren, sleepringen, koolborstels en mechanische contacten. Omdat met de draaistroomtechniek een brede draaimoment- en toerentalband beheerst kan worden, is het eisenpakket voor deze nieuwe ontwikkeling qua verlanglijstje breed neergezet. De BR 120 moet 200 km/h snelle InterCity-treinen en 5.400 ton zware goederentreinen trekken, bovendien met keertreinregeling en elektrische recuperatierem uitgerust zijn. De DB bestelt in 1977 vijf proefmachines, die op testbanken, op testritten en in de bedrijfsinzet indringend beproefd werden. Optrekken, trekkracht, versnelling, loopeigenschappen, remvermogen, energievraag, duurzaamheid staan op het programma. Vergelijkende tests met andere locfabrikaten en optrektests op de hellingen van de Lötschberg en de Semmering bevestigen het prestatievermogen van de techniek. Het snelheidsrecord ligt op 265 km/h. Tijdens de testfase lopen nieuwe ontwikkelingen binnen, bijvoorbeeld microprocessoren voor snellere regeling. Steeds weer worden componenten verbeterd, tot alle vijf machines in 1982 technisch op dezelfde stand gebracht zijn en ze serierijp geworden zijn. Tijdens de meerjarige ontwikkelingsfase is echter de aanschafpolitiek veranderd. In plaats van allround-locs geeft men weer de voorkeur aan speciale locs op basis van gemeenschappelijke ontwikkelingsplatforms met veel gelijke constructieve onderdelen. Van de BR 120 wordt derhalve slechts een eerste bouwserie van 60 stuks aangeschaft. De prototypen worden verder voor proeven gebruikt, de serielocomotieven bewijzen zich in het dagelijkse spoorbedrijf.